De GBU-31 is een moderne Amerikaanse geleide luchtbom gebaseerd op de klassieke BLU-109 bom van 907 kilogram met een kernkop van 240 kilogram. GBU-31 is ontstaan als resultaat van werkzaamheden die in het midden van de jaren negentig werden uitgevoerd door Boeing en Lockheed Martin in opdracht van de USAAF en de Amerikaanse marine. Deze werken moesten leiden tot de mogelijkheid om klassieke luchtbommen (bijv. BLU-109) op het doel te richten. Dit doel werd bereikt door het ontwikkelen van een relatief goedkoop (eenheidsprijs ongeveer $ 20.000) en eenvoudig te installeren JDAM-systeem, dat een extra op een bom gemonteerde staart, traagheidsgeleidingssystemen en een GPS-ontvanger omvat. Het systeem is in staat om onder alle weersomstandigheden en - hoogstwaarschijnlijk - onder alle klimatologische omstandigheden te werken. Naar schatting heeft het Boeing-concern in de jaren 1998-2016 meer dan 300.000 JDAM-sets geproduceerd. GBU-31 bommen konden of konden worden gedragen door vliegtuigen als bijvoorbeeld: F-14D, F-16 C/D of F/A-18 E/F, maar ook B-1B Lancer of B-2 Spirit bommenwerpers. Wapens van dit type werden gebruikt tussen het Kosovo-conflict in 1999 en de invasie van Irak in 2003.
De AGM-154 JSOW (Joint Stand Off Weapon) is een moderne Amerikaanse lucht-grondklasse stijgende bom. De eerste prototypes verschenen in het midden van de jaren tachtig en de massaproductie begon in 1999. De AGM-154 is een bom met een asvluchtbereik van 22 tot 130 kilometer, kan een kernkop van 223 kg dragen en heeft een totale massa van 483 kg.
De AGM-154 JSOW stijgende bom is gemaakt als een joint venture van de Amerikaanse marine en de Amerikaanse luchtmacht. Deze bom is ontwikkeld door Texas Instruments (nu onderdeel van het Raytheon-concern) als een vuur-en-vergeten wapen, dat wil zeggen een wapen dat na het laten vallen niet meer hoeft te worden gericht. Ondanks het ontbreken van een straalaandrijving, gebruikt de AGM-154 in de meeste versies de GPS- en INS-navigatiesystemen, waarmee het de vlucht op weg naar de bestemming kan corrigeren, nadat het door het draagvliegtuig is gedropt. De eerste grootschalige versie van de bom was de AGM-154A, die een maximaal bereik had van 74 kilometer. Het was gewijd aan het vernietigen van voornamelijk gepantserde doelen. Er was ook een versie van de AGM-154C met verbeterde navigatiesystemen en betere bescherming tegen vijandelijke inmenging. Er zijn ook versies van de AGM-154 D en E, die een turbostraalmotor hebben en de facto raketten zijn. AGM-154 JSOW zweefbommen worden door veel Amerikaanse vliegtuigen gebruikt, waaronder: F-15 E Eagle, F-16 Fighting Falcon, F/A 18 A/B Hornet, F/A 18 E/F Super Hornet of F -35 Lightning II. Ik ben ook uitgerust door de strijdkrachten van Griekenland, Polen, Singapore en Turkije.